🐾

Bugün Dünya Çocuk Hakları Günü.. Çocuk? Hangi çocuklar? Sokakta zorla dilendirilen, eline kalem yerine mendil tutuşturulan şu çocuklar mı? Çocuk? Çocuk(!) yaşta evlendirilenlerdi, di mi? Neydi çocuk..? Büyüklerin ''davaları(!)'' uğruna yiten canlardı. Çocukların öldüğü hiçbir dava haklı değildir! Zordu çocuk olmak, çoğu zaman aç, çoğu zaman yetim, çoğu zaman öksüz kalmaktı. Savaşın ortasında yıkık binaların arasında her adımında gökkuşağı taşımaktı çocuk olmak. Dünyamızda geçen her saniye kimi çocuk obeziteyle boğuşurken, kimi çocuk ise açlıktan ölmekte. Dediğim gibi zor işti çocuk olmak. Geleceğinin önüne konan mayınlarda rastgele yürümekti. Tehlikeyle doludu bu yol.  Öldürülsede çocuklar bir Musa sağ kalacak içlerinden..  Büyükler sözde adalet ve çözümlerini tartışmaya dursun... Adları,yaşları,ırkları farklı Musa'lar çok yakındalar.. ''Canım annecim! Senden benim güzel gülüşlerimi hatırlamanı ve yatağımı olduğu gibi bır...

  Ayla.. İkinci defa gittiğim, savaşta annesini ve babasını kaybetmiş küçük bir kız ve son derece iyi niyetli,vatansever,babacan bir astsubayın hikayesini konu alıyor. İkinci defa gitmeme rağmen etkisinden henüz çıkamadığım bir film. Bütünüyle mükemmel bir konuya, oyuncu kadrosuna, ve iyi bir çekime sahip. İzlerken ''insanlar neler yaşamış'' diyeceğiniz, geçmişe şöyle bir dönüp bakacağınız ve zamanın bu denli hızlı akışını en iyi şekilde gözler önüne seren bir filmdi Ayla.  Ayla'ya sadece bir film gözüyle bakmamamız gerekiyor bence. Halen yaşanan hikayemizi, bizi, bizle geçmiş kişi ve olaylarla son derece naif, dokunaklı, gurur verici bir şekilde anlatmış. Ayrıca arkadaşlığı , karşılıksız sevgiyi - ki sevgi de bu değil midir?, ve bir çok milli değerimizi de içinde barındıyor Ayla. Unicef'in rakamlarına göre dünyada 28 milyon Ayla var. Kasım 2015 itibarıyla yaklaşık 2.2 milyon kişiyle Türkiye en fazla sayıda Suriyeli barındıran ülke.  Tıpkı Süleyman...

Hayat.. Ucu bucağı bir ömüre sığan günden güne eskiyen, eskidikçe özlem duyulan,uğruna mücadele edilen ya da bir bunalımda son verilen,üzerine nice yazılar yazılan yazılmaya devam edilecek olan kısacık bir serüven.. Bugün bir yaprak daha koptu takvimden. Tarihler ayın 19'unu gösteriyor. İnsan yaşarken anlamıyor -çoğu zaman alışkanlıklarınıda yaşamak sanıyor ya-. Eksilen biziz. Bu hikaye bizim. Evvela farkına varmalı. Evvela nefes almalı. Bazen durmalı, sorgulamalı. Yeniden, yeniye başlamalı. Yola temiz bir niyetle çıkmalı. İnsan arınmalı.. Kendi sandığı nice aldanmadan, beğeni kaygısından, kendini farklı hikayelere yamamaktan kurtulmalı. Şunu da aklından hiç çıkarmamalı...  ''Hayat bizden yeni kararlar almamızı bekleyerek devam ediyor. Ne de olsa yürümeye mecburuz ve hiç unutmamak lazım bu yolları bir defa yürüyoruz. Provası, ikinci şansı yok..''